Onderstaande tekst is uit het hart geschreven door de dochter van wie haar ouders bij mij hun wensen hebben vastgelegd.
Uit het hart geschreven
We denken liever niet aan de dood
De dood, hoort bij het leven, al hebben we dat liever niet en denken we er liever niet aan, schuiven we het, het liefst zover mogelijk voor ons uit.
Totdat je ouders een leeftijd bereiken, waarop de dood ineens dichterbij komt. Is hij dan ook nog weg te denken, of vooruit te schuiven?
Lastig om over te praten
Ik kwam tot de ontdekking, dat ik daar nee op moest antwoorden. Want, ook al wil ik er nog lang niet aan denken, de dood komt toch echt steeds dichterbij. Niet alleen bij anderen, nee, ook bij ons….
Ik merkte dat ik het toch lastig vond om hier met mijn ouders over te praten. Want als je iets uitspreekt, komt het nog dichterbij. En dat wil je liever niet en al helemaal niet als je ouders eigenlijk nog heel gezond zijn.
Toch was de behoefte om de wensen van mijn ouders te weten, voor mocht het toch ooit zover zijn, groter dan het zwijgen erover.
Wensen bespreekbaar maken
Mijn ouders hebben daarom Bianca uitgenodigd om hun wensen bespreekbaar te maken.
Doordat ik ook bij dit gesprek mocht zitten, weet ik nu wat hun wensen zijn. Ook heb ik antwoorden gekregen op vragen die tot nu toe nog onbeantwoord waren gebleven.
En wat leidde Bianca het gesprek professioneel, respectvol en warm. Ze liet zien wie ze is en waar ze voor staat. Ze stelt zich kwetsbaar, open en eerlijk op. Dankzij haar kónden we dit gesprek voeren op een ontspannen en respectvolle manier.
En de dood?
Doordat ik nu de wensen van mijn ouders weet, is de dood helemaal niet dichterbij gekomen. Ik weet dat hij, met behulp van Bianca, prima te bespreken is én….. Ga ik nog heel lang van het leven, samen met mijn ouders, genieten!
Bianca, bedankt!